Psychotherapiepraktijk Carreira Y Lopez
NO-SHOW BELEID
Het kan altijd gebeuren dat u een met u gemaakte afspraak voor een consult toch niet na kunt komen. Als u deze op tijd afzegt heeft dat voor u verder geen consequenties.
Dat is echter anders in het geval u niet op een afspraak verschijnt zonder dat u dit niet of niet-tijdig telefonisch of via de communicatiemodule in het Portal van Praktijkdata (het elektronisch patiëntendossier waar ik mee werk) heeft laten weten. In dat geval breng ik u hiervoor het bedrag in rekening dat gekoppeld is aan de afspraak die ik met u had gemaakt, waarbij ik het tarief hanteer dat ik bij zelfbetalers in rekening breng. U kunt dit hier vinden.
Het maakt daarbij niet meer uit wat de reden of oorzaak is van het niet-verschijnen, dus óók in het geval u door ziekte of door een of andere calamiteit niet gekomen bent; het risico daarvan ligt altijd bij uzelf en niet bij mij als wederpartij.
Het is verder wettelijk geregeld dat u dit bedrag niet bij uw zorgverzekeraar in rekening kan brengen en ik kan en mag dat ook niet doen. Óók niet in het geval van ziekte of calamiteit. U moet dit dus altijd zelf betalen en u krijgt hiervoor van mij ook rechtstreeks een rekening.
Tijdig afzeggen betekent minimaal 24 uur voorafgaande aan de afspraak, dan wel 48 uur in het geval de dag voor de afspraak een rust-of feestdag is.
(Bijvoorbeeld: een afspraak op woensdag 10:00 uur kunt u zonder dat er kosten in rekening gebracht worden afzeggen tot 10:00 uur de dinsdag ervoor. Een afspraak die u maandag om 12:00 uur heeft, kunt u uiterlijk tot zaterdag 12:00 uur ervoor zonder extra kosten afzeggen.)
Deze afspraak staat ook in het behandelcontract dat u voorafgaande aan de intake met mij moet sluiten.
Cliënte 35-40 jaar:
„Ik had al eerder therapie gehad voordat ik hier begon. Ook nu begon ik met individuele therapie, maar al snel ben ik overgestapt naar een groep. Daar heb ik ruim 2 jaar in gezeten. In het begin vond ik het heel moeilijk en vroeg mij vaak af waar ik in terecht was gekomen. De eerste maanden heb ik eigenlijk alleen maar geluisterd en nauwelijks zelf wat gezegd. Pas later werd mij duidelijk dat dit vooral kwam door mijn weerstanden. Ik ben er nu uit en kan zeggen dat de groep een van de moeilijkste dingen was wat ik ooit heb gedaan, maar ook dat het het beste is wat ik in mijn leven heb ondernomen en heb meegemaakt. Ik ben echt veranderd. Voor ik met de groep begon liep ik iedere keer vast in mijn werk en in relaties. Ik begon telkens met goede moed, maar steeds liep ik vast en werd daar steeds hopelozer van. Ik weet nu beter wat mijn grenzen zijn en waar ik wel en waar ik beter niet aan kan beginnen. Vooral door de confrontaties in de groep (en met mijzelf) werd mij langzaam duidelijk hoe ik mijzelf steeds in zo’n moeilijke positie bracht en waar dat vandaan kwam. Ik noem het confrontaties, maar eigenlijk was het gewoon eerlijkheid: de groepsleden reageerden op wat ik zei en deed. Ik zal nooit vergeten dat toen ik eens zei dat ik niet boos was, de groepsleden langzaam begonnen te lachen. Eerst glimlachen en toen steeds harder (en het was geen uitlachen): ik was blijkbaar overduidelijk wel boos, maar had het zelf niet eens in de gaten.
Dat was trouwens ook heel apart: soms kon het er heftig aan toegaan en er is heel wat afgehuild, maar soms werd er ook echt gelachen. Nu ik dit opschrijf en er weer aan terugdenk besef ik hoe bijzonder het eigenlijk was: een plek waar je zo eerlijk kunt zijn.
Ik mis het soms gewoon."