Wachtlijsten

De wachttijden die ik heb verschillen per therapiesoort. De actuele stand van zaken per 1 :

Voor individuele psychotherapie is er tot nader order een aanmeldstop.

Voor groepspsychotherapie gelden variabele wachttijden i.v.m. de specifieke samenstelling van de groepen; de wachttijd varieert van 4 weken tot 8 maanden en meer. Neem voor meer informatie contact op. Deze vorm van therapie vindt overigens in de veel gevallen pas plaats na een periode van individuele therapie bij mij of bij een collega, het is echter geen vereiste.

NOTA BENE: 

Het betreft hier de aanmeldingswachttijd; dit is de wachttijd van het moment dat de cliënt contact heeft met mij voor een afspraak en de datum dat de intake plaatsvindt. De behandelingswachttijd is de wachttijd vanaf het moment van (afsluiting van de) intake tot aan de start van de behandeling. In beginsel heb ik hiervoor echter geen wachttijd voor zover het individuele therapie betreft.

LET OP: U kunt geen rechten ontlenen aan deze gepubliceerde wachttijden, het betreft slechts een indicatie!

De wachttijden moet ik officieel kenbaar maken op grond van de Transparantie-regeling zorgaanbieders ggz van 1 november 2016 van de NZA. In de toelichting schrijft de NZA letterlijk: 

"De daadwerkelijk gerealiseerde wachttijd kan voor een individuele cliënt anders uitpakken dan gepubliceerd. Er kunnen zich gebeurtenissen of omstandigheden voordoen die de wachttijd doen oplopen of verminderen. De gepubliceerde wachttijd is dan ook niet meer dan een zo realistisch mogelijke indicatie voor de cliënt hoe lang hij naar verwachting op de intake of behandeling zal moeten wachten”.

Wanneer u de wachttijd te lang vindt, kunt u altijd contact opnemen met uw zorgverzekeraar en vragen om wachtlijstbemiddeling. Uw zorgverzekeraar is wettelijk verplicht om u hierbij te helpen.

Voor meer informatie:

Hier vindt u de volledige tekst* van de voornoemde regeling waarin de verplichting om wachtlijsten te publiceren is opgenomen. 

Volgens voornoemde regeling ben ik voorts verplicht om onderstaande tekst op deze website op te nemen:

"Wanneer u de wachttijd te lang vindt, kunt u altijd contact opnemen met de zorgaanbieder, of uw zorgverzekeraar vragen om wachtlijstbemiddeling. Uw zorgverzekeraar kan u ondersteunen, zodat u binnen 4 weken vanaf uw eerste contact met een zorgaanbieder een intakegesprek krijgt, en dat de behandeling binnen 10 weken vanaf de intake is gestart. Dit zijn de maximaal aanvaardbare wachttijden die door zorgaanbieders en zorgverzekeraars gezamenlijk zijn overeengekomen (de treeknormen)."

(*: als u op deze tekst klikt opent een nieuwe pagina)

Cliënte 35-40 jaar:

„Ik had al eerder therapie gehad voordat ik hier begon. Ook nu begon ik met individuele therapie, maar al snel ben ik overgestapt naar een groep. Daar heb ik ruim 2 jaar in gezeten. In het begin vond ik het heel moeilijk en vroeg mij vaak af waar ik in terecht was gekomen. De eerste maanden heb ik eigenlijk alleen maar geluisterd en nauwelijks zelf wat gezegd. Pas later werd mij duidelijk dat dit vooral kwam door mijn weerstanden. Ik ben er nu uit en kan zeggen dat de groep een van de  moeilijkste dingen was wat ik ooit heb gedaan, maar ook dat het het beste is wat ik in mijn leven heb ondernomen en heb meegemaakt. Ik ben echt veranderd. Voor ik met de groep begon liep ik iedere keer vast in mijn werk en in relaties. Ik begon telkens met goede moed, maar steeds liep ik vast en werd daar steeds hopelozer van. Ik weet nu beter wat mijn grenzen zijn en waar ik wel en waar ik beter niet aan kan beginnen. Vooral door de confrontaties in de groep (en met mijzelf) werd mij langzaam duidelijk hoe ik mijzelf steeds in zo’n moeilijke positie bracht en waar dat vandaan kwam. Ik noem het confrontaties, maar eigenlijk was het gewoon eerlijkheid: de groepsleden reageerden op wat ik zei en deed. Ik zal nooit vergeten dat toen ik eens zei dat ik niet boos was, de groepsleden langzaam begonnen te lachen. Eerst glimlachen en toen steeds harder (en het was geen uitlachen): ik was blijkbaar overduidelijk wel boos, maar had het zelf niet eens in de gaten.

Dat was trouwens ook heel apart: soms kon het er heftig aan toegaan en er is heel wat afgehuild, maar soms werd er ook echt gelachen. Nu ik dit opschrijf en er weer aan terugdenk besef ik hoe bijzonder het eigenlijk was: een plek waar je zo eerlijk kunt zijn. 

Ik mis het soms gewoon."